met Marli Huijer en Jaron Harambam

Afgelopen vrijdag was de nacht van de filosofie in Groningen. Ik had daar een interessant gesprek met filosoof Marli Huijer en socioloog Jaron Harambam over de coronacrisis en hun kritiek op wetenschap en politiek.

Huijer en Harambam hadden zich gedurende die coronacrisis beiden verschillende keren kritisch uitgelaten in de pers over het regeringsbeleid. Ik vroeg hen of ze, nu zo achteraf, nog hun eigen kritiek onderschreven.

Huijer vertelde dat ze nog steeds achter haar belangrijkste punt van kritiek staat, namelijk dat er veel te eenzijdig vanuit een medisch perspectief naar de oplossingen gekeken is. Het draaide daardoor altijd om het redden van levens, maar dat ging ten koste van psychisch leed: van jongeren die de belangrijkste jaren van hun jeugd geen feestjes konden vieren en leeftijdsgenoten konden ontmoeten, van ouderen die vereenzaamden in verpleeghuizen, ga zo maar door.

Er hadden volgens haar in het Outbreak Management Team daarom ook sociologen en psychologen moeten zitten. Dan was er wat tegengeluid tegen de virologen en medici en was er hoogstwaarschijnlijk een genuanceerder en beter afgewogen beleid uitgekomen.

Harambam was het roerend met Huijer eens. Er was volgens hem te weinig tegengeluid georganiseerd. Als dat er kwam, werd het snel onschadelijke gemaakt door het weg te zetten als complotdenkerij. Maar dat was voor veel van hen ten onrechte, meende Harambam. Hij deed onderzoek naar complotdenkers en kwam tot de conclusie dat veel van hen goede, kritische denkers zijn, die doordenken waar anderen stoppen. Dat kritisch potentieel hebben we nu voor een groot deel laten liggen.

Ook de rol van de pers kwam ter discussie. Hoewel een van de hoofdtaken van de pers kritische waarheidsvinding is, voelden veel journalisten zich nu vooral geroepen om het coronabeleid aan de man te brengen. Zo kon het gebeuren dat viroloog Marion Koopmans als wetenschapper bij Nieuwsuur mocht komen vertellen dat als er niets gebeurt er 40 tot 80 duizend doden zouden vallen. Huijer: ‘Dat was geen wetenschappelijk feit, maar haar opvatting, alleen werd dat niet duidelijk.’

Volgen Harambam was het essentieel dat wetenschappers veel meer onzekerheid durven tonen. Ze moeten uitleggen hoe ze tot hun inzichten komen en laten zien dat die ook niet helemaal zeker zijn. Dan kunnen mensen hun uitspraken beter op waarde schatten. Vervolgens is het aan de politiek om beleid te maken. Daarbij mogen politici zich wel baseren op wetenschappelijk onderzoek, maar ze moeten zich er niet achter verschuilen zoals nu vaak gebeurde.

De belangrijkste tip die Huijer en Harambam dan ook hadden voor een volgende pandemie: organiseer veel beter de tegengeluiden, dan zal er een evenwichtiger beleid komen.

Frank Meester is buitengewoon afdelingshoofd van BURO FLUDO.
Hij bedenkt manieren om met behulp van de filosofie
het leven iets minder ellendig te maken.

Elke week versgetypte levenstips ontvangen?
Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief



Wil je meer BURO FLUDO?
Misschien is een cursus dan iets voor jou!

Nieuw: De BURO FLUDO kadobon!

Wist je dat je nu ook een proefles kunt doen? Je kunt je aanmelden op de cursussenpagina

Opvoedboeken

Samen met Stine Jensen schreef ik twee opvoedboeken. Één voor ouders: De opvoeders. wat de filosofie de schipperende ouder kan leren en één voor kinderen: Hoe voed ik mijn ouders op? Een boek vol tips waarmee kinderen hun onopgevoede ouders een beetje kunnen helpen. Je vindt de boeken op de leuke dingen-pagina.

Vraag het Frank

Heb je een filosofische vraag? Dan kun je die aan mij stellen. Stuur me een berichtje via de contactpagina. Wie weet behandel ik je vraag in een van mijn vlogs.