Terwijl ze die meestal dicht moeten houden

Als ik vertel dat ik een boek schrijf over ijdelheid of over inconsequentialisme, vragen mensen mij nooit waarom ik juist dat boek schrijf. Maar nu ik een boek over feminisme voor mannen schrijf, krijg ik voortdurend die vraag. Sommigen worden zelfs boos en zeggen dat ik me dat onderwerp niet moet toe-eigenen.

Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Bij bijna alle andere onderwerpen wel. Want daar zijn het vooral mannen die er iets over zeggen. En inderdaad, daar zouden die mannen misschien eens hun mond kunnen houden om plaats te maken voor vrouwen. Maar als het gaat om feminisme zijn het vooral vrouwen die er over schrijven en spreken.

Terwijl het juist bij dit onderwerp belangrijk is dat mannen zich er ook over uitspreken. De problemen die er nog steeds zijn – orgasmekloof, #MeToo, glazenplafond, enzovoorts – komen misschien wel vooral door mannen. De mentaliteit van veel mannen zal moeten veranderen. Dus het is van het grootste belang dat mannen, als het over dit onderwerp gaat, juist wel hun mond open doen.

Daarom was ik verbaasd toen er zoveel kritiek kwam op Joris Luyendijk en zijn nieuwe boek De zeven vinkjes. Hoe mannen als ik de baas spelen. Luyendijk ontdekte dat hij het als witte, hoogopgeleide, heteroseksuele man altijd heel makkelijk heeft gehad.

Hij laat zien dat hij door zijn uitgangspositie de indruk had dat je gewoon hard moet werken om succesvol te zijn. Voor mannen zoals hij is het lastig om in te zien dat anderen, die niet alle zeven vinkjes hebben, het veel moeilijker hebben.

Er was veel kritiek op Luyendijk, omdat hij hier pas laat achter zou zijn gekomen en omdat hij als witte man nu de aandacht trekt met een onderwerp, white privilege, dat al eerder door mensen als Gloria Wekker is beschreven.

Dat hij er pas laat achter is gekomen, is waar, Luyendijk is 50. Maar goed, er zijn natuurlijk veel meer witte mannen die het nog steeds niet zien en van die mannen die het wel zien, spreken zich er maar weinig uit. Bovendien: beter laat dan nooit. Dat hij een onderwerp kaapt, klopt ook niet helemaal. Hij geeft in zijn boek wel degelijk de mensen die het verdienen de credits.

Frank Meester is buitengewoon afdelingshoofd van BURO FLUDO.
Hij bedenkt manieren om met behulp van de filosofie
het leven iets minder ellendig te maken.

Elke week versgetypte levenstips ontvangen?
Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief



Wil je meer BURO FLUDO?
Misschien is een cursus dan iets voor jou!

Nieuw: De BURO FLUDO kadobon!

Wist je dat je nu ook een proefles kunt doen? Je kunt je aanmelden op de cursussenpagina

Opvoedboeken

Samen met Stine Jensen schreef ik twee opvoedboeken. Één voor ouders: De opvoeders. wat de filosofie de schipperende ouder kan leren en één voor kinderen: Hoe voed ik mijn ouders op? Een boek vol tips waarmee kinderen hun onopgevoede ouders een beetje kunnen helpen. Je vindt de boeken op de leuke dingen-pagina.

Vraag het Frank

Heb je een filosofische vraag? Dan kun je die aan mij stellen. Stuur me een berichtje via de contactpagina. Wie weet behandel ik je vraag in een van mijn vlogs.