-
IJdelheid is een deugd. Zonder ijdelheid bleven we stilstaan in de schaduw van de anonimiteit en zouden we nooit onsterfelijkheid bereiken.
-
Zonder ijdelheid was er geen kunst, literatuur, topsport of wetenschap. Zonder ijdelheid zouden we niets zijn, want we zijn nou eenmaal niet veel meer dan de verhalen die anderen over ons vertellen.
-
Dit zijn de prikkelende uitgangspunten van Zie mij. Filosofie van de ijdelheid. In zijn ijdele zoektocht naar aandacht komt filosoof Frank Meester uit bij het mythologische personage Narcissus, bij het verhaal van Adam en Eva, bij Willem Holleeder, Immanuel Kant, Hannah Arendt, en vooral ook bij zichzelf.
-
Het resultaat is een even sprankelend als verhelderend pleidooi: maak van je leven een mooi verhaal waarin je zelf de hoofdrol speelt.
In zijn vroege werk is de Franse filosoof Michel Foucault (1926-1984) pessimistisch over de mogelijkheden van de mens – het subject – om echt zelf iets te zijn, om invloed uit te oefenen op zichzelf. De taal, de cultuur, het systeem, of, in Foucaults woorden: het discours waarin we opgroeien en leven, bepaalt volledig onze identiteit. Foucault probeert de structuren bloot te leggen van ons discours. Deze onderneming noemt hij: archeologie van het weten. Door deze archeologie wil hij laten zien hoe het komt dat we zijn wie we zijn in deze tijd. In Het gebruik van de lust wordt Foucault positiever. Hij beschrijft hierin de ‘zorg voor zichzelf’ zoals die in de oudheid werd bedreven. Door een voortdurende training in zelfbeheer kan de mens toch nog wat richting geven aan zijn eigen leven.